مقایسه ی اثربخشی نقره ی کلوئیدی موضعی با کلوتریمازول موضعی در درمان تینه آی سر و تینه آی بدن: کارآزمایی بالینی غیرتصادفی

زمینه و هدف: درماتوفیتوز عفونت ناشی از قارچ هایی است که توانایی تهاجم و تکثیر در بافت های کراتینیزه ی پوست، مو و ناخن را دارند. درمان خط اول درماتوفیتوز شامل آزول های موضعی است، ولی در برخی موارد درمان سیستمیک نیز مورد نیاز است. در سال های اخیر عفونت های قارچی شیوع بیشتری پیدا کرده اند و به علت تجویز بی رویه، مقاومت نسبت به داروهای معمول افزایش یافته است. در این مطالعه تأثیر درمانی نقره ی کلوئیدی موضعی و کلوتریمازول موضعی در درماتوفیتوز سر و بدن مقایسه شده است. روش اجرا: در این کارآزمایی بالینی غیرتصادفی دوسوکور، 40 بیمار دچار درماتوفیتوز سر و بدن به صورت یک درمیان به دو گروه تقسیم شده و نقره ی کلوئیدی موضعی یا کلوتریمازول موضعی (2 بار در روز، حداقل 4 هفته) دریافت نمودند. درصورت نیاز درمان های سیستمیک نیز تجویز شد. در پایان مطالعه، فراوانی موارد براساس پاسخ درمانی (آزمون koh منفی و بهبود علائم) بین دو گروه مقایسه شدند. یافته ها: میانگین مدت زمان پاسخ به درمان در گروه نقره ی کلوئیدی 56/1±26/5 هفته (3 تا 8) و در گروه کلوتریمازول 20/2±00/5 هفته (3 تا 12) بود (67/0p=). در گروه اول میزان پاسخ به درمان 2/84% و در گروه دوم 90% بود (66/0p=). در هیچ یک از بیماران عارضه ای دیده نشد. نتیجه گیری: در بیماران دچار درماتوفیتوز سر و بدن، نقره ی کلوئیدی موضعی ممکن است به اندازه کلوتریمازول موضعی مؤثر و ایمنباشد. انجام مطالعات آتی با حجم نمونه ی بزرگ تر توصیه می شود.